"Żelazny Król" Julie Kagawa

Kiedy odkrywasz, że żyłaś w zakłamaniu, odcięta od swoich wspomnień i nagle prawda wychodzi na jaw. Twoje koszmary i marzenia ożywają, potwory wychodzą z szafy, a rad Ci udziela znikający kot. Czy lepiej jest znać trudną do zaakceptowania prawdę? Czy może lepiej było gdy elfy, trolle i inne magiczne stworzenia żyły tylko na kartach książek dla dzieci?

Na pierwszy ogień idzie okładka- z resztą całkiem dobrze przyciągająca wzrok. Chociaż to zbieranina esów-floresów (bardzo zgrabnych- trzeba nadmienić), motywu cierni i drzew, wszystko świetnie się ze sobą komponuje. Wraz z połową twarzy białowłosej dziewczyny tworzy interesującą całość. Jak to bywa w bibliotece- wybierając książkę widzimy tylko jej grzbiet, który w tym przypadku jest koloru niebieskiego (nie pytajcie o odcień, bo w ich rozróżnianiu jestem słaba :D ) z odwzorowanym czarnym tytułem na środku. Kiedy do tego wszystkiego przeczytałam opis- wiedziałam, że muszę przeczytać "Żelaznego Króla"- za rzadko trafiam na książki o elfach i oto efekt.

Coś się działo. Coś zdumiewającego, przyprawiającego o gęsią skórkę i przerażającego. A najstraszniejsze było to, że to coś miało znajomą, zwykłą twarz.

Meghan Chase niedługo skończy szesnaście lat. Od kiedy jej ojciec zniknął bez śladu, mieszka wraz z mamą, ojczymem, przybranym bratem- Ethanem oraz wilczurem- Beau za miastem, na farmie świń. Jej najbliższym sąsiadem oraz najlepszym przyjacielem jest Rob- który nie do końca jest tym za kogo go uważa. W dniu "słodkiej szesnastki" zaczynają dziać się dziwne rzeczy- wydaje jej się, że coś lub ktoś kryje się w szafie, w szkole pojawia się dziwna, mała istota o fluorescencyjnych zębach, po środku pustkowia, w czasie ulewy widzi tajemniczego jeźdźca, jej brat zaczyna zachowywać się jak obca osoba, a jak dotąd najbardziej lojalny pies na świecie "atakuje" Ethana. Co jest powodem tych niecodziennych wydarzeń? Przekonacie się sami jeśli zdecydujecie się na lekturę ;)

- O co chodzi, kurduplu? - zapytałam, odgarniając mu włosy z czoła. Mama będzie musiała niedługo je przystrzyc, bo zaczynają przypominać ptasie gniazdo. - Strasznie się dziś do mnie lepisz. O co chodzi?

- Boi się - wymamrotał Ethan i wtulił się w moją szyję.

- Boisz się czegoś?

Pokręcił głową.

- Kłapcio się boi.

- A czego boi się Kłapcio?

- Pana w szafie.

Muszę przyznać, że oczekiwania miałam spore jeśli chodzi o "Żelaznego Króla". Dlaczego? Opis bardzo wiele obiecuje. Między innymi fabułę inspirowaną na "Alicji w Krainie Czarów", "Opowieściach z Narnii" oraz "Snu nocy letniej"- inspiracja to chyba jednak nieodpowiednie słowo. Doczepię się tutaj, bo wręcz muszę- postacie elfów: Tytania, Oberon, Puk... - żywcem wyjęte ze "Snu nocy letniej", niby okey, ale jakoś mi nie odpowiadało, że zamiast wykreować własne postacie z wyjątkowymi cechami, Pani Kagawa "poszła na łatwiznę". Jeśli chodzi o nawiązanie do "Narnii" to chyba tylko magiczne przejście w szafie można do niego zaliczyć. Czy coś więcej? Ewentualnie te pląsające satyry ;) A z "Alicji" powpadały różnorakie magiczne eliksiry, szurnięty (sądzę, że można go tak spokojnie określić) przewodnik po krainie Nigdynigdy i bardzo elokwentny, mówiący kot. Co w tym wszystkim wyjątkowego? Niby nic, a jednak coś. Połączenie tego wszystkiego plus wplecenie wątku miłosnego z Meghan i Ashem w rolach głównych, tworzy chwilami zaskakującą, w miarę spójną całość. Czy się zawiodłam? Nie do końca. Czy byłam zachwycona? Nie, choć książkę czytało mi się szybko i przyjemnie. Miałam także niedosyt jeśli chodzi o opis Dworów- Letniego oraz Zimowego. Jak już czytam historię o elfach to chciałabym się dowiedzieć czegoś więcej na ich temat- nie tylko tyle, że są one nadnaturalnie piękne i niebezpieczne, a między ich dworami istnieje konflikt. Książka więc jest dobra, ale nie jakaś niesamowita.

W deszczu jego oczy błyszczały zbyt zielono. Kiedy woda łomotała o beton, a uczniowie śpieszyli do szkoły, zobaczyłam cień czegoś dziwnego na jego twarzy: długi pysk, skośne oczy, język zwisający pomiędzy spiczastymi kłami. Żołądek mi się ścisnął, ale gdy mrugnęłam, Robbie znów był sobą - normalny, uśmiechnięty od ucha do ucha, nieprzejmujący się, że moknie na deszczu.

Jeśli  zaś chodzi o bohaterów, Meghan jest całkiem dobrze "zbudowaną" postacią, polubiłam ją. Bardzo lojalna, kochająca, gotowa do poświęceń i odważna. Choć jest sceptyczna jeśli chodzi o swoją domniemaną potężną moc, brnie przed siebie przez niebezpieczną krainę, aby dotrzeć do Dworu Króla Machiny w celu, którego nie zdradzę :D Nie jest jednak idealna- ma swoje irytujące momenty, a czasem wręcz miałam ochotę na nią nakrzyczeć za głupotę! Jej miłość do Asha- zimowego księcia jest dosyć oczywista, wątek miłosny jakoś nieszczególnie mnie zaskoczył, przeciętny czytelnik potrafiłby poskładać wątki i przewidzieć jak to wszystko się rozwinie ;) Jednak sama postać księcia jest dosyć "przyjemna"- taki nieprzesłodzony i nieprzesadzony bohater, nie jakieś tam pospolite "książątko". 

Na koniec zostawiłam sobie moją ulubioną postać w książce- Puka, Robina Koleżkę. Dlaczego ulubiona postać? To proste- sypie żartami jak z rękawa, ma poczucie humoru, jest trochę... nienormalny ;) Elf, ulubieniec króla Oberona, magiczny opiekun Meghan- po prostu bardzo pozytywna postać.

Jesteś bardziej związana z tym światem, niż ci się wydaje, Meghan Chase. Bo widzisz, jesteś moją córką.

A więc podsumowując- jeśli szukacie czegoś lekkiego i wciągającego- mogę polecić Wam "Żelaznego Króla". Nie jest to ambitna lektura, ale przyjemna i sprawiła, że mam ochotę sięgnąć po kolejną część :)

ŻELAZNY KRÓL | ŻELAZNA CÓRKA